Ruim 15 jaar geef ik trainingen, zowel aan de zakelijke markt als aan particulieren. Al een poosje valt me op dat cursisten steeds meer verslaafd lijken te raken aan hun ‘digitale leven’. De verbinding met die wereld wordt zelden langer dan een paar uur verbroken. Als ik cursisten vraag tijdens de training hun mobiel uit te zetten en geen tablets e.d. te gebruiken, leidt dat steeds vaker tot protesten; het kan nog net! Maar dan als het pauze is. Ze haasten zich naar buiten, pakken hun telefoon, checken hun email en sms’jes en luisteren hun voicemail af.

Maar dan als het pauze is. Ze haasten zich naar buiten, pakken hun telefoon, checken hun email en sms’jes en luisteren hun voicemail af. Verder kijken ze op facebook, LinkedIn etc. en lezen de WhatsApp-berichten. Daarop volgen de eventuele telefoontjes naar kantoor, partner of klant waarna ze met een hoofd vol boodschappen uit die andere wereld zich weer proberen te richten op de training of opleiding – tot de volgende pauze.

Op de eerste dag van de opleiding of training begin ik er na de pauze meestal een gesprek over. In wat mensen dan vertellen, zitten veel overeenkomsten:

Op mijn vraag hoe ze hun eigen gedrag zien, antwoorden ze dat het misschien inderdaad wel wat vreemd is, maar dat collega’s, leidinggevende, klanten, familie of omgeving verwachten dat ze voortdurend bereikbaar zijn. Dit blijken ze alleen nooit gecheckt te hebben, ze denken alleen dat hun omgeving dat van ze verwacht.

Op mijn vraag of ze na een pauze, met een hoofd zo gevuld met berichten uit de buitenwereld, met hun aandacht écht in het hier en nu kunnen zijn, geven ze toe dat het dat lastig is. Vaak zijn ze in gedachten nog volop bezig met het beantwoorden van email, WhatsApp, twitter, telefoontjes enz. en missen ze veel van wat de trainer vertelt.

Cursisten vertellen me dat deze manier van omgaan met de sociale media standaard is en bijna dag en nacht doorgaat. Ze beschrijven die drang om direct en overal bereikbaar te zijn zelf als een verslaving, Op de vraag of ze hun gedrag efficiënt vinden, hebben ze nauwelijks een antwoord, ze weten het niet. Ergens denken ze echt dat het efficiënt is om elk bericht direct te beantwoorden.

Vervolgens leg ik meestal uit dat het uitermate inefficiënt is wat ze doen. Hun concentratie op waar ze mee bezig waren, is immers volledig verdwenen. Of hun gedachten blijven bij die berichten, waardoor ze maar moeizaam hun aandacht ‘bij de les‘ kunnen houden.

Voor wie worstelt met dit probleem en zich moeilijk kan concentreren, heeft de Academie voor Psychologica een workshop ontwikkeld. Daarin leer je op een gezonde en effectieve manier om te gaan met de kakafonie aan vragen, suggesties, opdrachten en andere boodschappen uit je ‘digitale leven’.